Kangoeroedag

Lekker rustig de dag begonnen. Het is tenslotte zondag.
Mooi plekje uitgezocht aan een meer voor een wandeling. Helaas zijn hier geen wandelingen uitgezet. Dat zie je namelijk overal. Met een bordje is de naam, de afstand en de tijd aangegeven van het traject. Het is niet slim om zelf een eind het bos in te lopen omdat de kans op verdwalen zeer groot is, vanwege de omvang en de boom-dichtheid van de bossen hier.
We lopen een stuk privé-terrein op om te kijken of er een een mogelijkheid is om toch langs het meer te lopen. Helaas komen we niet erg ver vanwege het kreupelhout, maar zien ondertussen toch aardig wat vogeltjes die we nog niet eerder gezien hebben.
En dan gebeurt er iets geweldigs. Op 5 meter afstand staat er opeens een moeder kangoeroe met kind. Marijke schrikt en is totaal overdonderd, want moeder is net zo groot als haar. En laten we wel wezen; hoe schattig ze er ook uitzien het zijn wel wilde dieren. Het lukt Ben om er enkele foto's van te maken. Maar zo snel als ze opdoken, zijn ze ook weer weg.

Met tussenstops belanden we in Eden, inderdaad een paradijselijke plaats om te zien. Een kant zee, andere kant een flink meer. Rond een groot deel van het meer is een breed vlonderpad aangelegd, wat we bewandelen. Een minpuntje is de lucht, er hangt een smerige putlucht. We gaan op zoek naar de beloofde vogels. Hier zouden we namelijk verschillende inheemse handtamme kaketoes kunnen zien, waaronder de zwarte kaketoe. Maar het is ze gelukt om zich ruim twee uur schuil te houden, want we krijgen ze niet te zien. Misschien ook last van de stank! Wat we wel zien is een bijzondere roze/rood gestreepte rots, waar dit gebied naar genoemd is. De saffier kust.

Voor Bega, in een onbeduidend plaatsje, vinden we een camping. De eigenaar heeft een luie zondag en komt niet naar buiten. Iemand die daar ook kampeert adviseert ons gewoon ergens te gaan staan. De betaling komt wel. Echt het typische Australische "laid-
back"
Het is vandaag kangoeroedag. Als we goed en wel naast de camper zijn geïnstalleerd, zien we op enige afstand een groepje zitten, waaronder een behoorlijke grote. Later, als we door de wei struinen, staan er nog eens vijf te eten. Op het moment dat ze ons zien, gaan meteen die lichamen omhoog en volgen ze precies wat we doen. Leuk nieuwsgierig. (het lijken eigenlijk net hele grote konijnen) Het blijft wonderlijk dat dieren hier zomaar overal rondlopen.
Wat we ook zien, en minder leuk, is bosbrand. Dikke rookwolken tegen de berg waar we morgen langs moeten.