Terug in de tijd

Heerlijk geslapen en alle frustratie van gisteren is weer over. Het is een stralende dag. Vandaag naar Sovereign Hill. Dit is een nagebouwd stadje uit de tijd van de goudkoorts, een unieke periode uit de Australische geschiedenis.
Rond 1850 werd er namelijk goud gevonden in Ballarat en omgeving. In no time kwam de halve bevolking van dit land er op af, als vliegen op de stroop, op zoek naar het geluk in de vorm van goud. Al snel volgden de Europeanen die ook geld roken.
Later kwamen de Chinezen, maar die wilde men weren door belasting te heffen van deze nieuwkomers. De Europeanen vonden dat de Chinezen "hun goud" inpikten. De arrogantie!
Door deze rijkdom groeide de welvaart en de stad. Dat is nog steeds te zien aan de mooie gebouwen in de stad. Al met al heeft het feest dertig jaar geduurd en is er 640.000 kilo goud uit de grond gehaald.

Sovereign Hill dus! Het geeft een prima beeld van het leven van alle dag in die tijd. Het is een groot openlucht museum met de gebouwen zoals het er toen uitgezien moet hebben. Misschien is een gedeelte zelfs wel authentiek??

In de hoofdstraat zit de middenstand zoals; de bakker, kledingzaak, kruidenier en meer van dat spul. Natuurlijk verschillende kroegen (heel belangrijk om te netwerken), hotels en een klein theater. Ook het postkantoor en de bank ontbreken niet.

In de zijstraten staan verschillende typen woningen voor arm en rijk, met soms een (groente)tuin of huisdieren op het erf. Leuk vinden we het washok achter een piepklein huisje, waar we de teil en het wasbord uit onze eigen jeugd tegenkomen.
Verder zitten er de werkplaatsen van de ambachtslieden. Zo is er een werkende smederij, een metaal/houtdraaierij en zelfs een rijtuigen werkplaats. Daar staan een paar prachtige originele exemplaren. Het leuke is dat alles in bedrijf is. Zo laten ze het hele proces zien van de vervaardiging van een rijtuig, kompleet met houten wielen.
De goudmijn waar het allemaal om draait staat aan de rand van het dorp en voert je zelfs meters onder de grond als je wilt (tegen betaling).

Tenslotte is er ook nog de Chinese wijk, een soort van getto met tenten en zeer armoedige huisjes. Het enige mooie in dit gedeelte is de Chinese tempel. Dit geeft een goed beeld van de situatie toen.

Vrijwilligers in klederdracht, maken het plaatje kompleet. Het hele stadje draait op en om hen. Ze lopen er als figurant, helpen in de shops of voeren hun ambacht uit.
Als je de toeristen wegdenkt, is het opeens1860. (dan moet wel de zonnebril van de koetsier af)

Ook leuk zijn de verschillende schooltjes waar kinderen echt les krijgen. Zo lopen ze spelend door het stadje om even later braaf in de rij te staan voor aanvang van de les.
En wie er ook niet ontbreekt is natuurlijk het gezag, dan wel bromsnor behangen met wapentuig. Omdat boeven ontbreken, demonstreert hij regelmatig zijn musket geweer, wat een oorverdovende knal geeft en de omstanders de stuipen op het lijf jaagt.

Dit is geschiedenisles op een leuke manier waar we veel van hebben opgestoken. We kunnen als we willen zelfs nog even met een pan in een waterstroompje gaan vissen naar goud.
Duizenden zijn ons voor gegaan en hebben waarschijnlijk niets gevonden, want op=op!

We rijden hier vandaan naar Bendigo, de stad die aan de goudkoorts de meeste rijkdom heeft overgehouden en overnachten hier op een heel luxe camping met ons eigen toilet en douche.