Warrnambool

De dag begint bewolkt. Een dag voor een stevige wandeling. We rijden verder over de great ocean road waar we, wisselend langs de kust, door bos en boerenlandschap met koeien rijden, tot aan Lavers Hill. Daar slaan we af richting Beech forrest waar we, de naam zegt het al, het bos induiken. Het laatste stuk gaat over onverharde weg. Als de camper dat maar houdt, want hij springt en schudt er flink op los.
Maar het oude beessie houdt stand en we bereiken de plek waar de wandeling naar de "triple falls" begint. We zijn benieuwd.

Als we boven aan het pad staan, herinneren we ons de dame van het informatiekantoor weer die vertelde dat het 300 traptreden zijn langs de waterval, dat waren we even vergeten!
Maar het is te doen, zeker naar beneden. Het is hier alsof we alleen op de wereld zijn. Alleen wij en de vogels, die wij wel horen maar zich sporadisch laten zien. En het ruikt hier zo lekker. De waterval stelt niet veel voor, maar de wandeling is verfrissend. Wel een kuitenbijtertje, waar we morgen vast de gevolgen van ondervinden.

We gaan terug naar de great ocean road richting de twaalf apostelen. Het is inmiddels lekker warm, zo'n 30 graden. Onderweg stoppen we voor een verlate lunch, waar Marijke de lekkerste vis geserveerd krijgt sinds tijden. Mmmmmmmm........

Dan bereiken we de twaalf apostelen. Dit zijn rotsformaties die door de werking van de zee en de wind zijn ontstaan. Het zijn er eigenlijk nog maar acht. De rest is al verzwolgen door de zee. Ze hebben spectaculaire vormen.
Je kunt wel merken dat dit een grote toeristische attractie is. Er is speciaal een parkeerterrein en weg er naartoe aangelegd. En druk.........!
Ook hier de bussen met Japanners. Als je iets wil bekijken duurt het even als er Japanners voor je zijn. De hele familie moet op de foto. Dat gaat als volgt: iemand gaat staan - aanwijzingen volgen - " to the left/right - 1 2 3 smile - volgende - en dit tot de hele familie geweest is! Thuis zien ze waar ze overal geweest zijn.
Maar ook wij krijgen de kans om mooie plaatjes te schieten en te genieten van dit bizarre natuurverschijnsel.

Tegen vijven is het tijd om een slaapplek te zoeken. De eerste camping is te vol/druk. Bij de tweede is de receptie verlaten en staat er 1 camper. We kunnen bellen, maar doen dat toch maar niet. We rijden wel "even" door. Dat even wordt een dik uur, omdat we aan het eind van de toeristische route zitten en het agrarisch gebied binnen rijden. Geen camping te vinden, natuurlijk. Kamperen bij de boer is hier nog niet in zwang. We balen!

Dan komen we in Warrnambool, waar twee Westfalia collega's van Marijke voor het bedrijf zijn geweest. (de bofkonten) Dat maakt dan weer nieuwsgierig. We vinden daar een heerlijke camping met zwembad, waar we dankbaar gebruik van maken. Alle vermoeidheid valt van ons af. Het was een drukke maar ook weer leuke dag.